Mensenrechten
WAARSCHUWING – deze pagina bevat verontrustende beelden.
Sinds de invasie van West Papoea meer dan vijftig jaar geleden, hebben de Indonesische veiligheidstroepen een eindeloze lijst van extreme mensenrechtenschendingen begaan.
Meer dan 500.000 burgers zijn gedood in een genocide tegen de inheemse bevolking. Duizenden anderen zijn verkracht, gemarteld, gevangen gezet of ‘verdwenen’ na te zijn vastgehouden. Fundamentele mensenrechten zoals de vrijheid van meningsuiting worden ontzegd en de Papoea’s leven in een constante staat van angst en intimidatie.
Genocide
Bijna alle Papoea’s zullen je verhalen kunnen vertellen over vrienden of familie die vermoord zijn. Een document dat in 2004 door de Yale Law School werd opgesteld voor de Indonesian Human Rights Campaign vond “in het beschikbare bewijsmateriaal een sterke aanwijzing dat de Indonesische regering genocide heeft gepleegd op de Papoea’s”.
Een ander onderzoek, uitgevoerd door de Universiteit van Sydney, beweert dat de voortzetting van de huidige praktijken in West Papoea “een ernstige bedreiging kan vormen voor het voortbestaan van de inheemse bevolking van de Indonesische provincie Papoea”.
Veel steden en dorpen zijn getuige geweest van massamoorden op hun bevolking. Een voorbeeld hiervan was de ‘Biak Massacre’ in 1998, waarbij meer dan 200 mensen, waaronder vrouwen en kinderen, door het Indonesische leger werden opgepakt, op schepen geladen, naar zee gebracht en overboord gegooid.
Marteling
Het gebruik van martelingen door de Indonesische veiligheidstroepen tegen de inheemse Papoeabevolking is wijdverspreid.
Er is veel gedocumenteerd bewijs van dit endemische gedrag en in de afgelopen jaren zijn videobeelden (die door Indonesische soldaten zijn vastgelegd als ’trofeebeelden’) uitgelekt en uitgezonden op internationale nieuwszenders zoals Al Jazeera en Channel 4 News.
Bekijk de reportage van Channel 4 News over martelingen in West Papoea
Verkrachting
Seksueel geweld en verkrachting zijn herhaaldelijk als wapen gebruikt door het Indonesische leger en de politie.
In een openbaar rapport aan de VN-Commissie voor Mensenrechten in 1999 concludeerde de Speciale Rapporteur inzake Geweld tegen Vrouwen dat de Indonesische veiligheidstroepen verkrachting gebruikten “als een instrument van marteling en intimidatie” in West-Papoea, en dat “marteling van vrouwen die door de Indonesische veiligheidstroepen werden vastgehouden, wijdverspreid was”.
Het Robert F. Kennedy Memorial Centre for Human Rights stelde een volledig rapport op over “Verkrachting en andere mensenrechtenschendingen door het Indonesische leger in Irian Jaya (West Papoea), Indonesië”.
Vrijheid van meningsuiting
Het fundamentele recht op vrijheid van meningsuiting wordt in West-Papoea bijna volledig ontkend. Iedereen die kritiek uit op het Indonesische bewind en in het bijzonder op het streven naar onafhankelijkheid voor West-Papoea kan vervolging door de politie en gevangenisstraf verwachten.
Onlangs publiceerden vooraanstaande mensenrechtenorganisaties KontraS Papua en de Commissie voor de Verdwenenen Slachtoffers van Geweld een rapport over de toenemende tendens van de Indonesische staat om mensen die vreedzaam uiting geven aan hun verlangen naar politieke onafhankelijkheid aan te klagen wegens landverraad. Ze stellen:
'In 2010 zijn zaken met een politieke dimensie kenmerkend verstrikt geraakt in de beschuldiging van makar, het Indonesische woord voor verraad of rebellie... in totaal werden in 2010 32 mensen aangeklaagd of onderzocht in verband met artikel 106 over makar.'
Politieke gevangenen
Momenteel zitten er honderden politieke gevangenen van West-Papoea vast in West-Papoea en in heel Indonesië. Velen zitten lange gevangenisstraffen uit omdat ze vreedzaam protesteerden tegen de Indonesische overheersing of omdat ze lid zijn van organisaties die oproepen tot onafhankelijkheid van West-Papoea.
Filep Karma is hier een goed voorbeeld van: hij zit een gevangenisstraf van 15 jaar uit enkel en alleen omdat hij de nationale vlag van West Papoea heeft gehesen. Hij is een gewetensgevangene van Amnesty International. De omstandigheden in de gevangenissen zijn vaak erg slecht en mishandeling van gevangenen komt vaak voor: velen worden geslagen en gemarteld terwijl ze vastzitten. Gevangenen hebben vaak ernstige gezondheidsproblemen en krijgen geen toegang tot medische zorg.
Leven in angst
Veel Papoea’s leven in een constante staat van angst en intimidatie. Inwoners van dorpen in heel West-Papoea kunnen op elk moment het slachtoffer worden van militaire zuiveringsacties.
Onder het voorwendsel op zoek te zijn naar opstandelingen, hebben de militairen herhaaldelijk hele plattelandsgebieden doorzocht, willekeurig gedood en hele dorpen tot de grond toe afgebrand, voedselgewassen voor eigen gebruik en vee vernietigd en mensen gedwongen de bossen in te vluchten, waar ze het risico lopen te verhongeren en ziek te worden.
